Blog zwany inaczej dziennikiem sieciowym ( web log ) to rodzaj strony internetowej, która zawiera określoną liczbę uporządkowanych chronologicznie wpisów, których autorem jest twórca ( lub jeden z twórców ) bloga. Wpisy są zazwyczaj archiwizowane i kategoryzowane. W większości blogów instnieje możliwość ich komentowania przez czytelników. Ogół blogów nosi nazwę blogosfery. Najczęściej blogi wykorzystuje się jako internetowe pamiętniki. Zawierają one wtedy osobiste wyznania autora bloga, opisujące jego światopogląd -rysunki, uwagi, komentarze i multimedia (filmy wideo itp. ). Blogi wykorzystuje się też jako wortale o określonej tematyce (blog miłośników militariów, blog miłośników lotnictwa itp. ), narzędzia promocji politycznej ( blog zwolenników liberalizmu, blog przeciwników jakiejś partii ).

czy marketingu (promowanie określonych produktów lub zachowań). Kiedy autorzy blogów zaczynają śledzić inne blogi, porównywać wpisy, nawiązywać kontakty, tworzyć odsyłacze i wchodzić w interakcje (komentarze itp.) z autorami innych blogów, wtedy powstaje blogosfera. Niekiedy wymiana poglądów i myśli pomiędzy autorami blogów może sprzyjać rozwojowy danej dziedziny wiedzy lub upowszechniania już dostępnych informacji. W przypadku blogów osobistych ich autorzy nawiązują też często stosunku przyjacielsko – towarzyskie. sieć powiązanych blogów zaczyna wtedy przypominać aplikacje z rodziny social network.

Wideoblog (używa się też skrótów z języka angielskiego vlog lub vog) to rodzaj bloga internegowego, w którym autor publikuje pliki filmowe (VODcast). Pliki tak samo jak teksty w standardowym blogu są publikowane w kolejności chronologicznej z podaną datą dodania i najczęściej tematem, jakiego dotyczą. Pliki odtwarza się w techmologii video streamingu. W niektórych wideoblogach widzowie mogą ściągać filmy na swoje komputery. Każdy filmik, który autor umieszcza na wideoblogu jest wzbogacany o element graficzny w postaci stop klatki. Prezentuje on wycięty z filmy kadr. Pod nim zazwyczaj znajduje się krótki opis tego, czego wybrany filmik będzie dotyczył. Stop klatka to tez najczęściej link, którego naciśnięcie powoduje uruchomienie odtwarzania całego filmu (lub też jego pobieranie na komputer widza). W filmikach, prezentowanych na wideoblogach występuje sam autor, który zamiast opisywać słowami jakąś sytuację, po prostu o niej opowiada. Wideoblogi są tez często wykorzystywane przez polityków (najczęściej początkujących), sekty religijne czy początkujących piosenkarzy (osoby te na wideoblogach opowiadają o swojej twórczości a potem przechodzą do jej prezentacji – śpiewania, tańca itp. ). Jak wynika z tego, wideoblog może być świetnym narzędziem autopromocji. W sieci pojawiła się tez grupa wideoblogów, w których autor blogu uczy swoich widzów jakiejś techniki bądź umiejętności (np. szkolenia z zakresu technik wpływania na podświadomość, mowy ciała czy też przeróżnych afirmacji ).

Podstawową rzeczą przy projektowaniu strony internetowej jest posiadanie planu. Osoba, która ją tworzy, musi mieć dokładny opis projektu (strony tworzonej dla siebie lub też na zlecenie klienta). Webmaster musi wiedzieć, jakie elementy strona ma zawierać i czego mają one dotyczyć. Druga ważna sprawa to zebranie potrzebnych materiałów. Do stworzenia strony potrzebne będą w zależności od jej specyfiki: teksty, zdjęcia, filmy wideo, klipy dźwiękowe, grafiki i inne multimedia. Materiały powinny być posegregowane i mieć przygotowane miejsce, w którym zostaną umieszczone. kolejna bardzo ważna rzecz to właściwe rozmieszczenie elementów nawigacji. Muszą być one czytelnie, dobrze rozmieszczone i muszą pozwalać na łatwy i szybki dostęp do umieszczonych na stronie materiałów. Wiadomo, że najlepiej sprawdzają się standardowe schematy. Użytkownicy internetu są do nich przyzwyczajeni i bez problemu, a wręcz intuicyjnie będą mogli je obsługiwać przy korzystaniu ze strony. Niestandardowy system nawigacji może u niektórych użytkowników wzbudzić niechęć i w efekcie nie będą oni więcej ze strony korzystać.

Przykładem mogą być strony portali internetowych lub serwisów społecznościowych. Czasami zdarza się tak, że wprowadzenie przez portal nowej szaty graficznej powoduje zdenerwowanie wśród dotychczasowych użytkowników i odejście części osób do innych portali. Często dzieje się tak, że portal wraca do swojego poprzedniego wyglądu, aby utrzymać swoich użytkowników.

Nad powstaniem strony www pracuje zazwyczaj kilka osób. Każda z nich ma inne zadanie do wykonania i inny zakres obowiązków. Taki podział obowiązków jest bardzo korzystny ze względu na czas powstania strony (znacznie krótszy) i maksymalne wykorzystanie umiejętności poszczególnych osób (każda z nich specjalizuje się w danym zagadnieniu i zna potrzebne do niego oprogramowanie.

Oto najczęściej stosowany podział pracy.

Administrator serwera www – zajmuje się konfiguracją serwera www i zapewnianiem wydajności oprogramowania, dzięki któremu użytkownicy mogą korzystać z serwisu

Administrator bazy danych – zajmuje się definiowaniem bazy danych oraz dba o bezpieczeństwo i spójność danych serwisu

Programista – zajmuje się tworzeniem kodu serwisu w wybranym języku programowania oraz odpowiada za sprawną wymianę danych pomiędzy stroną a korzystającym z niej uzytkownikiem

Grafik – zajmuje się opracowaniem interfejsu strony oraz stworzeniem jej szaty graficznej za pomocą zdjęć, grafik itp.

Webmaster – zajmuje się opisywaniem tekstowej zawartości serwisu przy pomocy języków opisu treści. Wzbogaca interfejs aplikacji i instaluje gotowe moduły. Wprowadza funkcje poprawiające użyteczność serwisu oraz organizuje logiczną strukturę strony. Dba o poprawne działanie serwisu i kontroluje wprowadzane przez redaktorów treści.

Administrator serwisu – zajmuje się dbaniem o ogólny wizerunek serwisu i ustala podwykonawców do wykonania jego poszczególnych części. Jest właścicielem witryny. Redaktor – zajmuje się tworzeniem i dodawaniem nowych treści do poszczególnych podstron serwisu.

Do stworzenia strony internetowej niezbędny jest edytor HTML. Jest to zmodyfikowana wersja zwykłego edytora tekstowego, która usprawnia, przyspiesza

i uprzyjemnia pracę, którą trzeba by wykonać przy pomocy zwykłego edytora tekstu.

Najsłynniejszym polskim edytorem tekstu jest Pajączek. Oferuje on szerokie wsparcie dla najnowszych technologii internetowych, z których warto wymienić takie jak HTML, XHTML, XML, PHP, JavaScript, VBScript, Perl, MathML, SVG, SMIL, P3P, ASP i inne. Wsparcie to dotyczy nie tylko ułatwionej edycji plików źródłowych w tych językach - program oferuje bowiem kontekstową dokumentację dla wybranego polecenia języka, przeglądanie za pomocą serwera czy funkcję dynamicznego kodu, która uwalnia od konieczności pamiętania poleceń języka.

Innym znanym edytorem jest CoreEditor. Ten program znany jest jako tańszy konkurent Pajączka. Poleca się go szczególnie dla osób programujących w Pascalu, Asemblerze, Delphi, C, Java itd. Największy nacisk w programie został położony na wsparcie dla takich technologii jak xHTML, CSS, PHP, JavaScript i MySQL.

w sieci dostępne są też darmowe edytory. Zaliczają się do nich między innymi Ager Web Edytor. Program ten oprócz HTML i CSS, wspiera programowanie w językach JavaScript i PHP. Posiada generatory do automatycznego podłączenia pluginów takich jak: Media Pleyer, QuickTime, Flash, RealMedia, a także kreatory znaczników HTML, deklaracji CSS oraz skryptów JavaScript. Obsługuje makrokody i encje HTML.

Wśród darmowych programów popularny jest też EdHTML. Ten program to uniwersalny edytor do HTML. Wspiera on również XHTML, CSS, JavaScript i PHP.